فوریه 2
نوشته شده توسط shahrzadkhodabakhsh
اینجا آنقدر تنهایی که حتی از سایه ات هم می ترسی چه برسد به انسانهایی که یک روز قرمزند فردا سبز پس فردا بنفش… اما در انتها همه مشکی می شوند و تو در زندان به دنبال رنگ سفید آزادی منتظر ، ایستاده میمیری….
Posted on 2 فوریه 2014, in سياست. Bookmark the permalink. بیان دیدگاه.
در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی شمایلها کلیک نمایید:
شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید. ( بیرون رفتن / تغییر دادن )
شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Google+ خود هستید. ( بیرون رفتن / تغییر دادن )
شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید. ( بیرون رفتن / تغییر دادن )
شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید. ( بیرون رفتن / تغییر دادن )
درحال اتصال به %s
مرا از دیدگاههای جدید به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.
شهرزاد خدابخش
كانون فعالان دموكراتيك سكولار ايران
صداى خاموش يك زندانى
بیان دیدگاه
Comments 0